Recensie van Michael J. Sandel, Pleidooi tegen volmaaktheid
De recente wetenschappelijke doorbraken in de genetica kunnen ons veel goeds opleveren, maar brengen ook een aantal lastige ethische kwesties met zich mee. Wat moeten we vinden van genetische prestatieverbetering, of van designkinderen met perfecte lichaamstrekken en een hoog i.q.? Volgens Harvard-filosoof Michael Sandel ontwikkelt de genetische wetenschap zich sneller dan ons morele bevattingsvermogen, wat ‘morele duizeligheid’ tot gevolg heeft.
In zijn boek ‘Pleidooi tegen volmaaktheid’ probeert Sandel ons van deze duizeligheid te genezen. Zoals de titel al aangeeft heeft Sandel grote, onoverkomelijke bezwaren tegen genetische modificatie. Deze bezwaren komen grotendeels neer op drie argumenten: het genetische designwerk ondergraaft onze nederigheid, onze verantwoordelijkheid en onze solidariteit. In een vlotte stijl beargumenteert Sandel waarom deze zaken in de knel zouden komen als de mens zich ‘boven de wereld plaatst.’ De heldere argumentatie maakt ‘Pleidooi tegen volmaaktheid’ een aanrader voor iedereen die zich moreel wil oriënteren binnen het veld van de eugenetica.
Deze recensie is verschenen in Medisch Contact
